Geen kinderen meer in de toekomst.

Gegeven aan Elisabeth (Elisheva) Elijah
December 23, 2009

Just imagine, no more children in the future!

De regering was zo snel nieuwe wetten aan het doorvoeren en het kon haar niet schelen wat de mensen wilden (wat er nu gebeurt, maar veel, veel erger). Er was niemand die protesteerde omdat het tegen de wet was om overal te protesteren.

Ik (Elisabeth) keek naar Amerika, maar ik wist dat deze nieuwe wet die zeer snel werd aangenomen, wereldwijd was. Vrouwen mochten maar één kind krijgen omdat de regering zei dat er nu te veel mensen waren, ze wilden echt niet dat er meer kinderen werden geboren, ze wilden nul bevolkingsgroei of te wel negatieve bevolkingsgroei. De zwangere vrouwen werden vreselijk behandeld, er waren feitelijk stallen voor geboorte - geen mooie, schone ziekenhuizen - maar stallen voor bevalling. Na het bevallen werden alle vrouwen samen in één kamer gezet. Het was vreselijk, ik zag geen bed en de vrouwen moesten gewoon op de hurken baren. Er was zoveel pijn en angst in die kamer. De vrouwen zaten in een grote kamer die eruit zag als een stal, elke vrouw had een kleine kamer met 2 muren die aan de voorkant open was, net als een stal.

De wereldregeringen moedigden vrouwen niet aan om zwanger te worden, sterker nog, vrouwen moesten toestemming krijgen van de overheid om zwanger te worden. Ik weet niet hoe ver deze droom in de toekomst was, maar het zag er echt slecht uit. Als een vrouw zonder de toestemming van de overheid zwanger raakte, werden ze onmiddellijk gearresteerd zodra de zwangerschap werd vastgesteld en de zwangerschap werd meteen beëindigd.

Ik zag een vrouw met haar man en ze was zwanger en had geprobeerd haar zwangerschap te verbergen maar werd betrapt en het leek op zoiets als een luchthaven. Ze verbergde haar zwangerschap heel goed met haar kleding, maar de overheid had röntgenmachines waar iedereen door moest en ze zagen dat ze zwanger was en ze werd meteen gearresteerd. Haar man werd naar een kamer gebracht waar een dokter was en hij zette een lange naald in de man zijn rug en zei dat hij een lumbaalpunctie kreeg als gevolg voor het verbergen van zijn zwangere vrouw.

Toen zag ik een appartement en ik herinner me dat iedereen zo bang was, ze waren allemaal bang voor de regering. De mensen hadden geen privacy, de overheid zou het volk vertellen "We weten alles wat je doet, zegt, kijkt, leest, met wie je praat en waar je ook overal naar toe gaat."

Er was zoveel angst en huisdieren waren verboden omdat de regering zei dat het te maken had met milieukwesties zoals het broeikaseffect. In plaats van echte levende dieren leek het erop dat mensen robotdiertjes hadden, het leek op een kruising tussen een hond en een kat en de regering zou de mensen vertellen dat ze geen levende dieren nodig hadden, omdat ze uitwerpselen hadden en het bijdroeg aan het gevaar van de planeet. Voor de jongeren in het appartement leek het alsof dit allemaal normaal was en ze wisten niet eens wat een echte hond of een kat was. Alleen de oudere mensen konden zich herinneren wat een echt huisdier was.

Ik herinner het me gewoon zo duidelijk dat er zoveel angst was. Bijna niemand probeerde de wetten te overtreden omdat ze wisten dat ze gepakt zouden worden. De overheid had de technologie en de apparatuur om iedereen de hele tijd te bekijken.

Einde van de droom.

Dat is de toekomst. Ik weet niet wanneer dit in de toekomst is, maar het is een toekomst die ik niet wil zien. Als we 2010 ingaan, is dit mijn droom en het zal niet mooi zijn en er zal geen plaats zijn om zich te verbergen.